-
1 strzelić gola
-
2 strzelić bramkę
-
3 strzelić
глаг.• выстрелить• стрельнуть• стрелять* * *strzel|ić\strzelićony сов. 1. выстрелить;\strzelić do kogoś, czegoś выстрелить (стрельнуть pot.) в кого-л., во что-л.;\strzelić sobie w łeb разг. пустить себе пулю в лоб; \strzelić niecelnie промахнуться;
2. (wyrwać się w górę) взметнуться, взвиться;\strzelićił płomień взметнулось пламя;
3. (szybko urosnąć) быстро вырасти, вытянуться;4. спорт. ударить (по воротам); забросить (мяч, шайбу);\strzelić
gola (bramkę) а) забить гол;б) (w hokeju) забросить шайбу;\strzelić kosza забросить мяч в корзину;
5. горн. взорвать;● \strzelić byka дать маху, ошибиться; \strzelić głupstwo сморозить (ляпнуть) глупость; \strzelić w gębę (w pysk, w ucho) прост. смазать (дать) по морде (по физиономии, по уху); \strzelićiło do głowy разг. взбрело на ум
* * *strzelony сов.1) вы́стрелитьstrzelić do kogoś, czegoś — вы́стрелить (стрельну́ть pot.) в кого́-л., во что́-л.
strzelić sobie w łeb — разг. пусти́ть себе́ пу́лю в лоб
strzelić niecelnie — промахну́ться
2) ( wyrwać się w górę) взметну́ться, взви́тьсяstrzelił płomień — взметну́лось пла́мя
3) ( szybko urosnąć) бы́стро вы́расти, вы́тянуться5) горн. взорва́ть•- strzelić głupstwo
- strzelić w gębę
- strzelić w pysk
- strzelić w ucho
- strzeliło do głowy -
4 zdobyć gola
-
5 gol
сущ.• ворота• гол• финиш• цель* * *♂, мн. Р. \goli/\golów спорт. гол;strzelić (zdobyć) \golа а) забить гол;
б) (w hokeju na lodzie) забросить шайбу+* * *м, мн Р goli / golów спорт.- zdobyć gola
- strzelić bramkęSyn: -
6 abstauben
abstauben odkurzać <- kurzyć>; fam. naciągnąć pf ( bei jemandem A k-o na A); ( klauen) buchnąć pf, podwędzić pf; Tor strzelić pf (gola) „fałszem” -
7 Gegentor
Gegentor m: ein Gegentor schießen strzelić pf gola do bramki przeciwnika
См. также в других словарях:
strzelić gola — Uwieść; doprowadzić do stosunku płciowego Eng. To succeed in copulating with someone … Słownik Polskiego slangu
strzelać — ndk I, strzelaćam, strzelaćasz, strzelaćają, strzelaćaj, strzelaćał, strzelaćany strzelić dk VIa, strzelaćlę, strzelaćlisz, strzel, strzelaćlił, strzelaćlony 1. «wypuszczać pocisk z broni palnej, strzałę z łuku itp.; o broni palnej: wyrzucać… … Słownik języka polskiego
gol — m I, DB. a; lm M. e, D. i a. ów sport. «wbicie lub wrzucenie piłki albo krążka do bramki przeciwnika w takich grach, jak piłka nożna, piłka ręczna, piłka wodna, hokej; punkt zdobyty przez wbicie piłki do bramki» Strzelić gola. Zdobyć sześć goli.… … Słownik języka polskiego
lob — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. lobbie, sport. {{/stl 8}}{{stl 7}} w grach sportowych, w których używana jest piłka: przerzucenie piłki wysokim łukiem ponad przeciwnikiem lub zawodnikiem drużyny przeciwnej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wysoki,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
głowa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. głowawie; lm D. głów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} część ciała człowieka i większości zwierząt, mieszcząca mózg i narządy zmysłów : {{/stl 7}}{{stl 10}}Duża, okrągła głowa.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gol — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż III, lm D. goli {{/stl 8}}{{stl 7}} w niektórych grach zespołowych: wbicie piłki lub krążka do bramki przeciwnika; punkt zdobyty w ten sposób : {{/stl 7}}{{stl 10}}Strzelić, zdobyć gola. <ang.> {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień